Warunki geograficzne
Gmina Brochów położona jest w województwie mazowieckim, powiecie sochaczewskim, w odległości 54 km od Warszawy. Od strony północnej granicę gminy stanowi rzeka Wisła, od zachodniej rzeka Bzura.
Od strony wschodniej gmina graniczy z gminami Leoncin i Kampinos.
Południową granicą giminy jest bezpośrednia granica z miastem powiatowym Sochaczew. Cała gmina położona jest w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego. Znaczny jej obszar zajmują lasy Puszczy Kampinoskiej.
Przez środek gminy przepływa rzeka Łasica. Gmina ma typowo rolniczy charakter. 800 indywidualnych gospodarstw skupionych jest na 6 tysiącach hektarów. Znaczny obszar gruntów rolnych stanowią użytki zielone. Spowodowało to rozwój hodowli bydła. Ponadto hoduje się trzodę chlewną, uprawia zboże i ziemniaki.
Krótka historia terenów obecnej Gminy Brochów
Ziemia Brochowska pamięta wiele historycznych wydarzeń, świadkowie niektórych z nich – II wojna światowa – żyją do dziś. Pierwsze w zmianki na temat osadnictwa na terenie Brochowa sięgają VII-II w.p.n.e. wieku. W piaskach wsi Sianno w 1923 roku znaleziono cmentarzysko z grobami kloszowymi charakterystycznymi dla schyłku kultury łużyckiej, z którą wiąże się rodowód najdawniejszych Słowian . Podobne cmentarzysko było w Tułowicach. Do dziś istnieją najstarsze miejscowości Kromnów ( powstały około 1065 roku),Brochów (1254), Piaski Duchowne (1282),Sianno (1304), Przęsławice (1349),Śladów (1349), Tułowice (1361), Łasice (1404), Konary (1472), Plecewice ( jedyna królewszczyzna, 1540). Wiele osad wspomnianych w starych dokumentach, dziś już nie istnieje, takie jak Sławęcin (1304), Rusiny, Witnia, Łasice Dominiki, Wierzba Królewska, Osiek Królewski, Kąciki. W XVIII wieku powstało wiele osiedli, które dały początek współcześnie istniejącym miejscowościom Budy Miszory -1779,Budy -1781, Budy Niedźwiedź blisko Myszor-1784, Las Kromnowski-1783, Budy za Gatnym Brodem-1783, Budy Olszowskie – Olszowieckie-1786, Budy Famułki- 1786, Olędry- 1789, Budy Brochowskie-1790, Budy Plecewskie-1790, Olszowiec-1792, Budy Dzięglewo-1792, Famułki Brochowskie-1793, Famułki Łazowskie-1793, Budy Wilcze-1793, Wilcza-1795, Famułki Królewskie-1795, Łasice-Młyn-1795, Budy Żelazowskie-1795, Budy Krórewskie-1798, Sianno-1798, Famułki z Zagartnego Boru-1791.
Bitwa pod Grunwaldem
Jak podaje Jan Długosz , po 30 czerwca w 1410 roku, przez tereny naszych miejscowości król Władysław Jagiełło prowadził wojska na Grunwald. Z obozu w Kozłowie przeprawiano wojsko przez Bzurę ( w Sochaczewie albo w Brochowie ) a następnie przez Wisłę. Powyżej klasztoru w Czerwińsku ,aby nie powodować tłoku w mieście, najprawdopodobniej w Kromnowie specjalnie zbudowano i złożono drewniany most tzw. łyżwowy czyli zbudowany na łodziach . Po drugiej stronie rzeki ,wojsko polskie spotkało się z wojskiem litewskim i Tatarami. Przeprawa na owe czasy była bardzo sprawna, trwała trzy dni. Zebrało się tam około 20 tys. jazdy, 10 tys. pieszych i 10,5 tys. wozów. Część zgromadzonych zapasów mięsa pochodziła ze zwierzyny upolowanej w Puszczy Kampinoskiej. W bitwie pod Grunwaldem brał udział ówczesny właściciel Brochowa Andrzej Brochowski, za to król powierzył mu krzyżacki zamek w Morągu. Obecna droga wojewódzka, od Tułowic do Śladowa zwyczajowo jest nazywana „drogą Jagiełły”.
Potop szwedzki nie oszczędził królewskich Plecewic, domy spalono, nie ocalał nikt. Może dzięki temu, Brochów w tej wojnie nie ucierpiał. Lasy i bagna Puszczy Kampinoskiej były schronieniem dla uczestników tego i innych wydarzeń historycznych.
Budnicy
Od połowy XVIII wieku w Puszczy Kampinoskiej nasiliło się osadnictwo budnicze. Budnicy byli rzemieślnikami zajmującymi się wypalaniem węgli drzewnych. Zawierali umowę z właścicielem lasu, ustalali opłatę i wycinali oraz wypalali drzewo. Byli to ludzie wolni, traktowani jak mieszczanie, często pochodzili z ubogiej szlachty.
Insurekcja kościuszkowska
Wojska gen. Jana Henryka Dąbrowskiego przemieszczały się z Warszawy do Wielkopolski północnym obrzeżem Puszczy Kampinoskiej. We wsi Kampinos 29 września 1794 roku, na zjeździe obywateli ziemi sochaczewskiej, podpisano akt przystąpienia do Insurekcji. W październiku w rejonie Brochowa i Kamionu nad Bzurą doszło do walk z Prusakami. Oddziały powstańców pozbawiły zapasów żywności ludność lokalną.
Po rozbiorach Polski Brochów znalazł się pod zaborem pruskim.
Po utworzeniu Królestwa Kongresowego sytuacja diametralnie się zmieniła , nasze okolice znalazły się pod innym zaborcą. W latach 1815- 1915 administracyjnie Brochów należał do powiatu sochaczewskiego w guberni warszawskiej Królestwa Polskiego w zaborze rosyjskim.
Powstanie styczniowe
Lasy puszczy były schronieniem i ostoją dla uczestników powstania styczniowego 1863r. Zygmunt Padlewski organizował tu oddziały powstańcze. Major Remiszewski ze swoim oddziałem pod Zaborowem i Górkami bohatersko walczył z wojskami cara rosyjskiego.
I wojna Światowa
To tragiczne wydarzenie to przede wszystkim katastrofa dla naszej bazyliki brochowskiej . Zimą 1914/1915 przez Bzurę przebiegał front I wojny światowej. Wielomiesięczny ostrzał niemieckiej artylerii zmienił świątynię w ruiny. Uznano to za „najboleśniejszą stratę naszego dorobku kultury”. Bezpowrotnie zniszczono wystrój wnętrza zabytku. Bryłę kościoła odbudowano w latach 1924-1929.
W czasie II Rzeczypospolitej , latach 1919-1939 Brochów należał do powiatu sochaczewskiego w województwie warszawskim z siedzibą władz w Warszawie.
II wojna Światowa
Bitwa nad Bzurą w swoim ostatnim etapie miała miejsce w okolicach Brochowa i Witkowic. W dniach 14-16 września w kierunku Warszawy przebijały się armie ‘’Poznań” i „Pomorze”. O Brochów toczyły się ciężkie boje, wieś kilkakrotnie przechodziła z rąk do rąk. Zniszczono zabudowę wsi i kościół ,poległo 1552 żołnierzy polskich. W Janowie znajduje się pomnik w miejscu cmentarza wojennego, który urządził Lucjan Kacprzak w 1940 roku. Pomnik Bitwy nad Bzura znajduje się w Witkowicach przy moście na Bzurze.
19 września 1939 roku poległ pod Tułowicami generał brygady Stanisław Grzmot-Skotnicki, co upamiętnia kamień i tablica w Tułowicach.18 września 1939 roku Niemcy rozstrzelali wziętych do niewoli 42 żołnierzy polskich oraz 5 cywilów.
Miejscem pamięci narodowej jest pomnik w Śladowie , na wale wiślanym, upamiętniający zbrodnię niemiecką dokonaną 18 września 1939 roku na mieszkańcach okolicznych miejscowości oraz żołnierzach wojska polskiego. Na tzw. „główce” wiślanej zgromadzono 252 żołnierzy i 106 cywilów, a następnie zastrzelono i utopiono.
Czasy okupacji hitlerowskiej
W czasie II wojny światowej granica Rzeszy i Generalnej Guberni przebiegała na terenie gminy, na rzece Łasicy. Działały tu liczne posterunki żandarmerii m.in. w budynku obecnej szkoły podstawowej w Brochowie . W okolicznej puszczy aktywnie działała partyzantka.
Po II wojnie światowej podział administracyjny obecnego obszaru gminy wielokrotnie zmieniał się wraz z nowymi ustawami terytorialnymi. Siedzibą gminy początkowo było Wilcze Tułowskie. Do 1954 roku funkcjonowała gmina, następnie powstały gromady, funkcjonujące do następnego podziału terytorialnego.
Ustawą z dnia 29 listopada 1972 r. o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych utworzono gminy jako podstawowe jednostki podziału administracyjno – gospodarczego na terenach wiejskich. Zniesiono jednocześnie dotychczasowy podział terenów wiejskich na gromady. Gmina Tułowice została utworzona na mocy uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie Nr XX/93/72 z dnia 1 grudnia 1972 r. Powstała z następujących gromadzkich rad narodowych:
1) Gromadzka Rada Narodowa w Wilczu Tułowskim składająca się ze wsi: Famułki Królewskie, Wilcze Śladowskie, Tułowice, Wilcze Tułowskie, Śladów, Nowa Wieś Śladów, Przęsławice, Górki , Hilarów, Miszory, Famułki Łazowskie, Kromnów, Piaski Duchowne, Piaski Królewskie, Łasice, Janów, Władysławów.
2) Gromadzka Rada Narodowa w Wólce Smolanej składająca się ze wsi: Famułki Brochowskie, Kirsztejnów, Pindal, Budki Żelazowskie, Kampinos, Bieliny, Sianno, Andrzejów, Wólka Smolana, Olszowiec, Plecewice, Konary, Konary Łęg, Lasocin, Brochów, Malanowo, Kolonia Brochów.